ŚMIERTELNIE NIEBEZPIECZNE GRY DLA DZIECI I MŁODZIEŻY
„Większość nastolatków, aby posiadać dobrą równowagę psychiczną potrzebuje miłości, opieki najbliższych, przyjaźni i akceptacji rówieśników, a także osobistych sukcesów w szkole lub poza nią. Wszystko to powoduje, że młody człowiek rozwija swoje zainteresowania, tworzy więzi i relacje z innymi ludźmi i poszukuje twórczych form wyrazu samego siebie. Niestety współczesny i bardzo intensywny tryb życia wpływa na degradację tych wartości i często uniemożliwia wczesne wyłapanie problemów adekwatnych dla wieku dorastania. Brak czasu dla dzieci i pozostawienie ich samych sobie może skutkować wieloma problemami wieku dorastania, które w konsekwencji mogą zagrażać bezpieczeństwu, zdrowiu i życiu młodych ludzi. Najczęstszym problemem dla współczesnej młodzieży jest brak akceptacji wśród grupy rówieśniczej. Każdy z nas jest inny i wyjątkowy na swój sposób, co jednak nie wszyscy potrafią docenić. Młodzi ludzie pragną być lubiani i akceptowani, jednak nie zawsze się tak dzieje. Brak wsparcia rodziny i wczesne wyłapanie takich sygnałów może skutkować pogłębiającą się depresją, a także myślami samobójczymi.
Wyobcowanie nie jest jedynym problemem, który sygnalizują pedagodzy i wychowawcy. Drugim, dość poważnym jest silna presja otoczenia. Kiedy młody człowiek zostaje zauważony przez swoich rówieśników i należy do ich grupy, wtedy nie chce być od nich gorszy. Stawia ich sobie za wzór, a rówieśnicy stają się dla młodego człowieka największym autorytetem. Często pod czyjąś namową dzieci i młodzież wykonują bardzo nieodpowiedzialne rzeczy, popełniają błędy i schodzą z właściwej drogi. Skutkiem tego może być używanie substancji psychoaktywnych lub samookaleczenie. Często w związku z brakiem akceptacji rówieśników, a także brakiem zainteresowania rodziców młody człowiek poszukuje zrozumienia w świecie wirtualnym. Uzależnienie od Internetu, portali społecznościowych jest dzisiaj obszarem wielu działań terapeutycznych prowadzonych wśród coraz młodszych odbiorców, którzy aby uciec od problemów, wolą żyć w lepszym świecie fantazji, w którym są ulubionymi bohaterami lub akceptowanymi, najlepszymi przyjaciółmi.
W wyniku tego zatracenia się w nierealnym życiu może dojść do tragedii. Takie konsekwencje dla dzieci i młodzieży niosą za sobą modne i w konsekwencji śmiertelne gry dla nastolatków.
Jedną z nich jest coraz popularniejsza gra o nazwie „Wyzwanie niebieskiego wieloryba”, która dotarła do Polski ze wschodu. Pierwsze wiadomości o „grze” pojawiły się w sieci dwa lata temu. Wtedy fala zainteresowania przetoczyła się przez całą Rosję. Ta nowa „zabawa” adresowana do dzieci i młodzieży ma wiele nazw, jednak jej wynik jest zawsze taki sam – stwarzanie zagrożenia dla siebie i swoich bliskich, samookaleczanie, a w konsekwencji samobójstwo. Graczami stają się młodzi ludzie, którzy poprzez umieszczanie w opisach swoich portali społecznościowych w statusach aktualizacji wpisują treści hasztagów propagujących wspaniałą zabawę np.: „(#niebieskiwieloryb#, #cichydom#, #jestemwgrze#, #F50#). W taki sposób dają się znaleźć administratorowi. Po pewnym czasie otrzymują zaproszenie do członkostwa w zamkniętej grupie, w której to poddawani są szeregu różnym sprawdzeniom i zadaniom. Pierwszym zadaniem jest wysłanie zdjęcia rysunku wieloryba na własnej ręce – niektórzy dostają za zadanie wycięcia go ostrym narzędziem, dzięki temu otrzymują większą ilość punktów. Komunikacja z administratorem grupy odbywa się przeważnie w godzinach nocnych. Przez kilkanaście dni gry uczestnik musi budzić się, oglądać w nocy smutne filmy, słuchać depresyjnej muzyki. Dalej administrator wysyła różne polecenia offline, polegające na poszukiwaniu różnych przedmiotów w mieście. Czasami muszą zostać skradzione, aby zdobyć określoną liczbę punktów. Do zadań może należeć też: obejrzenie wideo – horroru, słuchanie smutnej muzyki, zrobienie krzywdy osobom najbliższym, zwierzętom lub nieznajomym. Polecenie może dotyczyć ograniczenia kontaktu ze wskazaną osobą lub zamilknięciem na określony czas. Bardzo popularne są zadania sprowadzające niebezpieczeństwo takie jak: siedzenie przez określony czas na krawędzi dachu, odkręcenie kurków z gazem w nocy, kiedy rodzina pogrążona jest we śnie lub eksperymentowanie z różnymi substancjami odurzającymi. Konsekwencją tych zadań jest podziw grupy i mobilizacja do przekraczania własnych granic, a także coraz większa eskalacja zachowań zagrażających ogólnemu bezpieczeństwu. Zazwyczaj, jeśli gracz aktywnie wykonuje wszystkie polecenia, gra trwa 50 dni. Na jej końcu uczestnik otrzymuje wyznaczoną przez administratora datę swojej śmierci i musi przysiąc, że jest „wielorybem”, który nie porzuci tego wyzwania i popełni samobójstwo. Przez cały czas bycia w „grze” młody człowiek rozmawia z innymi uczestnikami wymieniając się doświadczeniami i pomysłami na zdobycie odpowiedniej liczby punktów. Mimo, że organizator tego „wyzwania” od dawna przebywa w więzieniu, jego pomysł naśladowany jest przez wiele osób. Niestety „gra” cieszy się coraz większą popularnością wśród nastolatków nie tylko za naszą wschodnią granicą. Ostatnio dotarła również do Polski, Bułgarii, Łotwy, Anglii, Belgii, Francji. Dokładna liczba ofiar nie jest znana, jednak szacuje się, że jest ich ponad 200. Opcji opuszczenia tej „gry” nie ma. Tych, którzy w końcu odmawiają popełnienia samobójstwa lub na pewnym etapie chcą się z niej wycofać spotyka niespodzianka. Dostają ostrzeżenie, że w przypadku rezygnacji, organizatorzy „gry” i inni uczestnicy skrzywdzą lub wręcz zabiją bliskich nastolatka albo opublikują jego zdjęcia intymne, których przesłanie administratorowi było elementem „gry”. W trakcie wykonywania zadań uczestnicy dostają linka, który przekazuje dane IP komputera administratorom gry. Wraz z danymi, organizatorzy dostają informację o dokładnym miejscu zamieszkania uczestnika.
Drugie zagrożenie w sieci to gra o nazwie „ Zostań wróżką ognia”. Media donoszą o kolejnym internetowym „wyzwaniu”, które ma bazować na marzeniach najmniejszych dzieci w szczególności kilkuletnich dziewczynek. Bo która z nich nie chciałaby zostać wróżką? Tym bardziej, że zgodnie z instrukcją zamieszczoną w internecie jest to banalnie proste, a obok jej tekstu pojawiają się postacie z ulubionej również w Polsce bajki wielu dzieci „Winx Club – Szkoła Czarownic”. Według zamieszczonej w sieci instrukcji każdy może stać się wspomnianą wróżką ognia – wystarczy włączyć w nocy gaz w kuchence i iść spać. Koniecznie tak, aby pozostali domownicy się nie obudzili „O północy, kiedy wszyscy będą już spali, wstań z łóżka, przejdź po swoim pokoju trzy razy, a następnie wypowiedz magiczne słowa: „Czarodziejki Alfea, małe słodkie wróżki, dajcie mi siłę, proszę!”. Potem po cichu idź do kuchni – tak, aby nikt Cię nie zauważył. W przeciwnym razie magia słów zniknie. Odkręć wszystkie cztery palniki na kuchence gazowej. Następnie idź spać. Magia gazu od razu do Ciebie przyjdzie. Będziesz nim oddychać przez całą noc. O poranku, kiedy się obudzisz, wypowiedź słowa, „Dziękuję Wam czarodziejki Alfea. Stałam się wróżką.” Od tej pory będziesz prawdziwą wróżką ognia – tak brzmi dosłowny cytat poleceń skierowanych do naszych milusińskich przez anonimowego twórcę przerażającej śmiertelnej gry.
W województwie zachodniopomorskim odnotowano 56 zamachów samobójczych, wśród osób do 19 roku życia, najczęściej w przedziale wiekowym od 15-19 lat. Problemu wieku dorastania, wpływ grupy rówieśniczej, a także zła sytuacja rodzinna były głównymi powodami takich zachowań.”*
* Pismo z Komendy Powiatowej Policji w Stargardzie z dnia 20.03.2017r.
Wszystkich Rodziców zainteresowanych problemami ochrony dzieciom i młodzieży przed krzywdzeniem zapraszamy do odwiedzenia stron Fundacji Dajemy dzieciom Siłę:
Znajdą tam Państwo wiele ciekawych artykułów, broszur i ulotek poświęconych tematyce cyberprzemocy, przemocy rówieśniczej, przemocy w rodzinie, przemocy seksualnej, itp. oraz wiele interesujących i merytorycznych porad i wskazówek przydatnych rodzicom w procesie świadomego wychowania dziecka.
POWIEDZ "NIE" WAGAROM
Nie warto chodzić na wagary. Choć mogą kusić, tylko powiększają istniejące problemy. Jeśli masz problem lub wagarujesz i nie wiesz, jak się z tego wyplątać, poproś o pomoc. Jeśli myślisz o tym, czy iść na wagary lub już na nie chodzisz, zastanów się, dlaczego.
Boisz się złej oceny? Chcesz uciec przed jakimś problemem, może uniknąć spotkania z którymś z nauczycieli lub uczniów?
Jesteś przemęczony lub przygnębiony, nie masz siły? Masz wrażenie, że wszystko Cię przerasta?
Z każdym z tych problemów najlepiej jest zwrócić się do osób, które mogą Ci pomóc (możesz z nimi porozmawiać także wówczas, kiedy ktoś z Twoich koleżanek/kolegów ma problemy):
Rodzice i opiekunowie – jeśli nie wiesz, jak rozwiązać swoje problemy w szkole, zwróć się do nich o pomoc. Opowiedz im o swoich trudnościach i poproś, aby w Twoim imieniu porozmawiali z wychowawcą czy szkolnym pedagogiem/psychologiem.
Wychowawca – zadaniem wychowawcy jest pomaganie swoim uczniom, kiedy mają problemy. Nie obawiaj się zwrócić do niego w trudnej sytuacji. Wychowawca doradzi Ci, co zrobić, udzieli wsparcia, może też w Twojej sprawie porozmawiać z innymi nauczycielami (np. od przedmiotu, z którym masz problem), dyrektorem czy rodzicami. Pomoże Ci też rozwiązać problemy z kolegami i koleżankami. Zawsze będzie starał się Ci pomóc i poszuka takiego rozwiązania, które będzie dla Ciebie najlepsze.
Szkolny pedagog/psycholog – jest w szkole po to, aby pomóc Ci w rozwiązaniu problemów. Chętnie Cię wysłucha, zrozumie, doradzi. Może też w Twojej sprawie porozmawiać z rodzicami, wychowawcą, nauczycielami czy dyrektorem.
Ulubiony nauczyciel – jeśli jest w szkole nauczyciel, do którego masz szczególne zaufanie, możesz zwrócić się także do niego, nawet jeśli nie jest Twoim wychowawcą.
Poradnia psychologiczno-pedagogiczna – znajdziesz w niej fachową i życzliwą pomoc, np. gdy czujesz lęk przed szkołą, masz trudności w nauce lub w kontaktach z dorosłymi czy rówieśnikami, jesteś nieśmiały/-a, nie umiesz odnaleźć się w klasie lub rodzinie, spotkałeś/-aś się z przemocą, chcesz pomóc swojej koleżance czy koledze. Tego, gdzie szukać najbliższej poradni, dowiesz się od szkolnego pedagoga.
Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dzwoniąc pod ten numer, możesz porozmawiać ze specjalistą, który postara się Ci pomóc. Połączenie jest bezpłatne, jeśli dzwonisz z telefonu stacjonarnego lub telefonów komórkowych sieci Orange. Telefon działa od poniedziałku do piątku w godzinach 8.15–20.00. 0 800 12 12 12 – to numer dla wszystkich osób poniżej 18. roku życia, które potrzebują pomocy.
Jeśli ktoś namawia Cię na wagary:
Po prostu odmów, powiedz NIE („Nie, dziękuję. Nie mam ochoty”).
Możesz podać powód („Mam inne plany”, „Nie chcę mieć zaległości”).
Nie wdawaj się w dyskusję, jeśli ktoś stara się Cię przekonać. Odejdź szybko i pewnie; możesz też ignorować prośby (np. udawać, że jesteś zajęty/-a) lub zmienić temat.
Inne strategie:
Nie przepraszaj, nie tłumacz się, nie wahaj się, odmawiając – jeśli okażesz niezdecydowanie, osoba, która Cię namawia, tak łatwo nie da Ci spokoju. Staraj się zachowywać stanowczo.
Co pomoże Ci uniknąć wagarów?
Pamiętaj, że nie jesteś jedyną osobą, której przytrafiają się trudności, a czasem nawet poważne problemy – podobne doświadczenia ma wiele osób. Jest też wiele osób, które Cię zrozumieją i do których możesz śmiało zwrócić się o pomoc.
Staraj się jak najlepiej organizować swój czas. Jeśli będziesz regularnie, na bieżąco odrabiać lekcje i przygotowywać się do zajęć, unikniesz zaległości i poprawisz swoje wyniki.
Myśl o przyszłości. Pamiętaj, że uczysz się nie tylko dla ocen, ale też dla siebie. W razie trudności w nauce poproś nauczyciela o radę i pomoc. Spytaj, jak możesz nadrobić zaległości i czy są dostępne zajęcia wyrównawcze.
Jeśli przeżywasz trudny okres, masz jakiś osobisty problem, źle układa Ci się z kolegami lub koleżankami, rodzicami, sympatią, którymś z nauczycieli, porozmawiaj o tym z kimś dorosłym – osoby takie (np. wychowawca lub psycholog) dysponują wiedzą, dzięki której zdołają Ci pomóc, a często nawet sami przeżyli podobne trudności, kiedy byli w Twoim wieku. Ich doświadczenie i wsparcie znacznie ułatwi Ci poradzenie sobie z problemem.
Pamiętaj – z każdego problemu można znaleźć wyjście!
Pamiętaj:
WIĘCEJ INFORMACJI ZNAJDZIESZ NA STRONIE: www.przemocwszkole.org.pl
Źródło artykułu: http://pedagogsp82.w.interia.pl/index.htm